ﻫﺮ  قطـره دریــا می شود وقتی بیایی            صحـرا شـکـوفـا می شود وقتی بیایی

آئـیـنـه در آئـیـنـه در آئـیـنــه لـبــخـنــد            دنـیــا چه زیـبــا می شود وقـتـی بیایی

چـیـزی شـبـیـه آنچه در بــاور نگـنجد            مــانـنـد رؤیــا می شود وقـتـی بـیـایی

رمــز تــمــام قـفــلــهــای بــسـتــۀ مـا            یک لحـظـه پیــدا می شود وقتی بیایی

یوسف که در مصر ملاحت پادشاه است            محــو تـمـاشــا می شـود وقـتـی بیـایی

در بـاور ما ریشه دارد وعــدۀ وحــی            " ﻓـﺘـﺤـﺎً ﻣﺒـﯿـﻨـﺎ " می شود وقتی بیایی

تلخ است صبــر و انتظار اما به کـامم            شهــد گــوارا می شـود وقـتـی بـیــایی

ﺁﻥ ﭘﺮﭼﻤﯽ ﮐﻪ ﻋﺼﺮ ﻋﺎﺷﻮﺭﺍ ﺯﻣﯿﻦ ﺧﻮﺭﺩ            ﺩﺭ ﮐـﻌـﺒـﻪ ﺑﺮ ﭘــﺎ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ ﻭﻗﺘﯽ ﺑﯿﺎﯾﯽ

ﺑﺮ ﻧـﯿــﺰﻩ ﺁﯾــﺎﺗــﯽ ﮐﻪ ﺛﺎﺭﺍﻟﻠﻪ ﻣﯽ ﺧﻮﺍﻧﺪ            ﺗـﻔـﺴـﯿـﺮ ﻭ ﻣﻌـﻨـﺎ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ ﻭﻗﺘﯽ ﺑﯿﺎﯾﯽ

ﯾﺎﺑﻦ ﺍﻟﺤﺴﻦ  ! ﻋﻘﺪﻩ ﺯ ﮐﺎﺭ ﺑﺴﺘﻪ ﯼ ﻣﺎ            ﺑﺎ ﻟـﻄـﻒ ﺗـﻮ ﻭﺍ ﻣﯽ ﺷــﻮﺩ ﻭﻗﺘﯽ بیایی